Pozycja społeczna jest traktowana jako miernik społecznej potrzebności. Nie jest to miernik obiektywny. Nie zawsze ten, kto ma wysoką pozycję społeczną, jest rzeczywiście społeczeństwu potrzebny, ale w każdym razie stara się pozory swej użyteczności siłą nieraz utrzymać. I na odwrót, człowiek o niskiej pozycji społecznej może okazać się dla społeczeństwa bardzo potrzebnym. Niemniej jednak pozycja społeczna zabezpiecza człowieka przed wątpliwościami, czy jest potrzebny, czy też nie, zmniejsza jego niepokój (lęk społeczny), że jako niepotrzebny może zostać ze społeczeństwa wyeliminowany.