Obecnie nie używamy już języka jedynie w celu porozumiewania się, ale w znacznym stopniu w taki sposób, że słowa stały się prawie tym samym co pieniądze, abstrakcją prawdziwych doznań, które wymieniamy podczas komunikowania się z innymi, nie odwołując się do konkretnych doświadczeń. Pytamy człowieka, który jest głęboko nieszczęśliwy, jak się czuje, a on mówi: “Dziękuję, dobrze”. Można powiedzieć, że jest w tym jakaś duma, ale ja myślę, że głównym powodem jest to, iż nikt nie oczekuje, że ten drugi jest naprawdę zainteresowany, i że słowa się nie liczą. Używamy słów po to, aby wypełnić luki, pustkę wewnątrz nas samych i podczas komunikowania się z kimś innym. Posłuchajmy tonu głosu, kiedy ludzie komunikują się ze sobą. Jakie to wszystko abstrakcyjne. To prawie jak pójść na targ, żeby coś kupić. Proszę, oto dwa dolary, i dostaję to, co chcę.