Leczenie narcyzmu, podobnie jak wszelkich innych postaci problemów charakterologicznych, wymaga w swej istocie podjęcia decyzji, aby dorosnąć – decyzji odnoszącej się do tych infantylnych problemów, które dosłownie blokują taką osobę. Decyzja, aby dorosnąć, jest także decyzją o tym, aby ostatecznie zrezygnować z infantylnej nadziei na magiczne rozwiązanie – rozwiązanie osiągnięte bez wysiłku, bez kompromisów i bez ograniczeń – bez ponownego zbliżenia się do rzeczywistości. „Słusznie czy niesłusznie, ale po mojemu” – to bardzo dziecinne żądanie. Bardzo trudno jednak z niego zrezygnować – skomplikowane, nieświadome zabiegi będące odbiciem tej tej odmowy zaakceptowania rzeczywistości są naprawdę dokuczliwe.