Kim jest matoł, który maszeruje ulicą z iPodem w uszach albo podczas podróży pociągiem nie jest w stanie przez godzinę poczytać lub popatrzeć przez okno, tylko natychmiast wyciąga telefon, by oznajmić: „Wyjechałem” na początku podróży oraz: „Dojeżdżam” u jej końca? Są to ludzie, którzy już nie potrafią żyć bez hałasu. To dlatego restauracje – z powodu natłoku gości i tak hałaśliwego – produkują dodatkowy hałas za pomocą dwóch włączonych telewizorów i jeszcze muzyki na dokładkę. Jeśli poprosić o wyłączenie, patrzą na nas jak na odmieńców. Taka silna potrzeba hałasu jest niczym narkotyk, uniemożliwia skupienie uwagi na tym, co naprawdę ważne.