Dlaczegoż tedy nikt nie doznaje przyjemności bez przerwy? Czy z powodu znużenia? Bo przecież żadna z czynności ludzkich nie może odbywać się bez przerwy. Nie może tedy i przyjemność trwać bez przerwy, jako że jest czymś towarzyszącym czynności. Z tego samego powodu niektóre rzeczy cieszą nas, póki są nowe, później zaś już mniej. Zrazu bowiem pobudzają umysł do intensywnego zajęcia się nimi (podobnie jak się to dzieje w dziedzinie wzroku, kiedy się ktoś czasem bacznie czemuś przypatruje), później jednak czynność [umysłu] nie jest już tak żywa, lecz słabnie; dlatego też przyjemność maleje.