Dajemy pokazy miłości, współczucia i tolerancji, których w istocie wcale nie doznajemy. Taka pseudo-miłość daje człowiekowi poczucie słuszności, ale nie daje przyjemności. Nie wynika z antycypacji przyjemności, ale z moralnego obowiązku lub poczucia odpowiedzialności. Zachowanie tego rodzaju służy do ukrywania wręcz przeciwnych emocji. Pseudosymaptia osoby "cnotliwej" przesłania wypartą wrogość, fasada współczucia maskuje wyparty gniew, a udawana tolerancja kryje uprzedzenia.
Człowiek cnotliwy tłumi swoją potrzebę przyjemności, oddając pierszeństwo stworzonemu przez ego ideałowi doskonałości moralnej. Wypiera również poczucie winy, którego doznaje z powodu swych prawdziwych uczuć (...) Każdy, kto czuje się winny, nosi w sobie zarazem ukryte poczucie wyższości moralnej.