Jestem, myślę, wierzę, ufam.
Potem słyszę, nie wierzę, staram się zrozumieć, nie wiem co mam myśleć.
Próbuję sobie wytłumaczyć, może to pomyłka?
Czemu kłamie? Chce mnie pogrążyć? Czy to naprawdę sprawia przyjemność, przecież to tylko złe słowa na czyjś temat...
Złości coraz więcej, wciąż mówią o mnie za plecami. Czemu?
Boją się powiedzieć w twarz. Tym razem się nie dam. Nie mogę. Muszę pogrążyć tego, który sprawia że jestem smutna>y.
To były przecież tylko słowa a mimo to jestem rozerwana na strzępy. Nienawiść? Nie wiem, ale wiem, że nie mogę tego tak zostawić.
Wiem! Wiem, że mszczą się tylko słabi, ale ja nie mogę tego znieść! Ktoś mi powie, przecież to tylko głupoty! Nie tylko ty słyszysz szepty, a gdy się odwracasz maski klaunów na ich twarzach.
To też wiem, ale inaczej nie potrafię.

Chcę, nie mogę, muszę, staram się. Uda mi się?
A jednak. Zwykłe słowo rani, mimo że dla nich to tylko... żart?
Obiecuję sobie. Obiecuję słyszysz?!
Że nie będę taki