Bardzo Ci współczuję, że taki niefortunny los Cię spotkał.
Skoro faktem jest, że zrobił to będąc w stanie nietrzeźwości, to może tak autentycznie tego nie chciał?

Popatrz, jaki to jest paradoks. Jedni mają ogromną wolę życia, choć pewne sprawy im to komplikują. A drudzy mają równe silne parcie, ale by opuścić ten świat. Dopiero coś doceniamy, kiedy to utracimy. Jesteśmy tylko ludźmi.

Biedny mój tatuś kochany... , który odważył się skończyć swoje cierpienia...
Zostawiając piątkę dzieci , gdzie najmłodsze nie miało jeszcze roku.
Zrobił to w delikatnie pijanym zwidzie,dodając sobie niewątpliwie animuszu do tak wielkiego czynu jakim jest wieczny spokój.

CÓŻ ZA BREDNIE , twierdząc ,że nie miało się innego wyjścia .
Zostawił sobie wyjście i cały swój niedokończony świat na głowie swojej żony i przy okazji mnie - jako najstarszego.
Ale życie jest o wiele bardziej zaskakujące.
Pomimo pytań , których nie mogę sobie wytłumaczyć - DLACZEGO ??????????????
Doszło jeszcze jedno .
Moja żona - zaprzeczenie samobójstwa . Nieuleczalna choroba . Wyrok - pół roku życia.
Zaskoczyła medyków - pociągnęła jeszcze 7 lat .
CHCIAŁA ŻYĆ

Widzę, że tutaj się trochę dyskusja zrodziła... Według mnie samobójca to osoba, która bardzo cierpiała za swego życia, nie miała już wystarczająco siły na walkę z codziennością. Tak, jest to wielki akt odwagi, ale tylko i wyłącznie z tego powodu, że dana osoba znalazła w sobie odwagę, by posunąć się do takiego czynu. Tak naprawdę odwagą jest żyć, walczyć każdego dnia i nie poddawać się.
Ale patrząc z innego punktu widzenia. Skoro komuś życie przynosi ogromne katusze, dlaczego nie może [...]

Niewątpliwie - najodważniejsze tchórzostwo... tylko należy samemu sobie odpowiedzieć na pytanie , jak się później czują najbliżsi .
Zadając sobie pytanie podstawowego wymiaru - dla czego ?

Bardzo łatwo jest potępić,gdy pomimo wszystko chce się szanować dar życia.