Polecam tej samej autorki:

Lustrzane odbicie (2010)
kategoria: literatura obca
liczba stron: 532
cena: 39,90
wydawnictwo: Nowa Proza
ocena: 9/10

Ta wielowątkowa powieść o miłości, zaufaniu, przyjaźni, bliźniaczkach, śmierci, duszy sprawia, że dosłownie oderwiesz się od życia.

ODZIEDZICZONA KAMIENICA

„Elspeth patrzyła na niego z góry. Znała go tak dobrze, a jednak w tej chwili był taki dziwny. Widziała – choć nie czuła – jego dłonie przyciśnięte do własnej talii. (…) Wyglądał na bardzo samotnego, był taki chudy i wielki jednocześnie, owinięty wokół jej wychudłego, bezwładnego kształtu; Elspeth pomyślała o zdjęciu, które oglądała kiedyś w „National Geographic”: matka ściskająca w ramionach zmarłe z głodu dziecko”[1].
Audrey Niffenegger to amerykańska pisarka, która podbiła wiele serc książką pt. „Zaklęci w czasie”. Jednak [...]

Ja przeczytalam ta ksiazke ale pod tytulem "Zona podroznika w czasie". Ksiazka jest wciagajaca i naprawde czyta sie ja z zapartym tchem. Film obejrzalam ze wzgledu na aktorke ktora grala glowna role - Rachel McAdams a ktora jest jedna z moich ulubionych. Nie pierwszy raz okazuje sie, ze ksiazka jest lepsza od filmu, ale mimo to uwazam ze warto obejrzec. Co do ksiazki, goraco polecam!

Tak, książka jest niesamowita. Film niestety zepsuli kompletnie...

Miałam nawet ten film oglądać... Takie w moim guście. Będę sobie musiała przeczytać.

Światowy bestseller na nudne popołudnia. Wciągający styl. Zaskakująca fabuła. Zabawne przygody. Dokładnie 635 stron dobrej treści, którą czyta się jednym tchem. Powstała już nawet ekranizacja filmowa, której nie oglądałam, aczkolwiek ze źródeł męskiej opinii wiem, iż film również da się obejrzeć i nie jest on nużący.

Książka opowiada o losach Clare, studentki sztuk pięknych i Henrym, nietuzinkowym bibliotekarzu. Ich pierwsze spotkanie miało miejsce na... gdzie Clare lat miała 6, a Henry 36. Henry znika nieoczekiwanie, zostawiając po sobie stertę ubrań. Nigdy nie wie, gdzie się znajdzie i jaka będzie otaczająca go rzeczywistość.

PROLOG (frag.)
CLARE: Ciężko jest zostać samej. Czekam na Henry’ego, nie wiedząc, gdzie jest; martwię się czy nic mu się nie stało. Ciężko jest być osobą, która zostaje.
Próbuję się czymś zająć. Dzięki temu czas szybciej płynie.
Chodzę spać sama. I sama się budzę. Dużo spaceruję. Pracuję dopóki nie zacznę padać ze zmęczenia. Obserwuję, jak wiatr bawi się śmieciami, które przez całą zimę leżały ukryte pod śniegiem. Wszystko wydaje się bardzo proste, dopóki nie zaczynasz się nad tym zastanawiać. Dlaczego nieobecność tak bardzo potęguje miłość?
(...)